Roma’dan Galatasaray Bayan Futbol Kadrosu’na transfer olan İtalyan yıldız Valentina Giacinti, İtalyan basınına verdiği röportajda neden sarı – kırmızılıları seçtiğini açıkladı. İşte Gicanti’nin röportajı:

Yeni hayat nasıl gidiyor?

“Çok ağır bir periyot, her şey yeni. Roma’dan bile daha kalabalık bir kent buldum, günün her saati trafik var. Sahiden çok hoş bir kent ancak sabaha karşı iki üzere bile taksiler sırada bekliyor.”

Yaz aylarında size Suudi Arabistan’dan yüksek bir teklif geldiği gerçek mu?

“Evet, düşündüm fakat sonunda Galatasaray’ı seçtim zira her vakit beni büyüleyen bir kulüp olmuştur. Tıpkı Roma’ya ‘evet’ dediğimdeki üzere hissettim ve memnunum. Üstelik burada Miryam Sylla da var, o da Galatasaray’da oynuyor. Alessia Orro ise Fenerbahçe’de. İkisi de mükemmel voleybol yıldızları, konuştuk zati.”

Erkek ekibiyle tıpkı tesislerde mi çalışıyorsunuz?

“Hayır, onlar yeni tesiste, biz eskisindeyiz fakat yakında biz de oraya geçeceğiz diye düşünüyorum.”

Roma’dan neden ayrıldınız?

“İki yıl daha kontratım vardı lakin kulüp bu kararı aldı — yalnızca benimle değil. Ben de hürmet duydum. Diretmeye gerek yoktu. Diğer teklifler de vardı, benim için en güzelinin bu olduğuna karar verdim.”

Ama hâlâ Roma’da sık sık görünüyorsunuz.

“Kesinlikle. Hâlâ meskenim orada, Tiburtina bölgesinde. Satın almıştım, artık eski bir grup arkadaşıma kiraladım; tıpkı vakitte tavşanıma da o bakıyor. Fırsat buldukça dönüyorum zira Roma’yı çok seviyorum.”

Roma’ya geldiğinizde birinci röportajınızda ‘Bu formayla şampiyonluk kazanıp bedenime dövmesini yaptırmak istiyorum’ demiştiniz. Sözünüzü tuttunuz mu?

“Kupayı kazandık, dövme de yapıldı.”

Türkiye’de ne kadar kalacaksınız?

“İki yıllık kontratım var fakat birinci yıldan sonra karar bana ilişkin: devam mı, ayrılık mı. Kesin olarak mayısa kadar buradayım. Sonra bakarız. Şimdilik hakikaten çok memnunum.”

Ama “Avrupa Şampiyonası” deyince yüzünüzdeki gülümseme kayboluyor.

Sessizlik. “Biraz evet.”

Ne olduğunu anlatır mısınız?

“Bu, mesleğimin tahminen de en büyük hayal kırıklığıydı. Beklemiyordum, gideceğime emindim. Zira turnuvada sonuna kadar gideceğimizi düşünüyordum — o denli de oldu esasen. En azından yarı finale kadar çıkacağımıza inanıyordum. Ve orada olmak istiyordum.”

Peki bir açıklama alabildiniz mi?

“Hayır.”

Ama kadro arkadaşlarınıza dayanak oldunuz.

“Elbette, alışılmış ki. Toplumsal medyadan uzaklaştım, telefona da çok az karşılık verdim. Yalnızca beni hakikaten seven beşerlerle çevrildim. Lakin maçları izledim ve hepsine dayanak oldum.”

Gerçekten dürüst olun: İtalya şampiyon olsaydı, yokluğunuz nedeniyle daha mı çok üzülürdünüz yoksa zafer için daha mı memnun olurdunuz?

“Dürüst olacağım: daha çok sevinirdim. Bayan futbolunda işler kolay değil, çok fazla fedakârlık ve zorluk var. Avrupa Şampiyonası’nı kazanmak bizim için inanılmaz olurdu; yalnızca bizim için değil, bizden evvelkiler için ve bizden sonrakiler, yani futbol oynamaya başlayan küçük kızlar için de. Şahsî olarak biraz keder duyardım doğal, lakin emin olun sevinç ve gurur baskın çıkardı. Aslında hâlâ gururluyum zira yarı finale çıkamamak küçük bir başarısızlık sayılabilir, fakat ekip arkadaşlarımla hakikaten gurur duyuyorum.”

İtalya sizin için kapanmış bir sayfa mı?

“Hayır. Lakin bu bana bağlı değil.”