Yutma zahmeti, göğüs ağrısı ve istemsiz kilo kaybı üzere belirtiler özofagus kanserinin sessiz başlayan birinci işaretleri olabiliyor. Risk kümesindeki bireylerde erken kıymetlendirme ve endoskopik tarama, hastalığın seyrini belirleyen en kritik adımı oluşturuyor. Şimdiki tedavi yaklaşımları ise cerrahinin neoadjuvan tedavi ile birlikte uygulanması durumunda sağkalımın bariz biçimde arttığını gösteriyor. Bu nedenle hem hastaların belirtileri geciktirmeden dikkate alması hem de teşhis ve tedavi süreçlerinin hakikat planlanması büyük önem taşıyor. Memorial Göztepe Hastanesi Göğüs Cerrahisi Bölümü’nden Doç. Dr. Nezih Onur Ermerak, özofagus kanserinin belirtileri ve çağdaş tedavi yaklaşımları hakkında bilgi verdi.

Özofagus kanserinin sıklığı dünyada artıyor

Özofagus kanseri, dünya genelinde kanser bağlantılı hayat kayıplarında üst sıralarda yer almaktadır. Özofagus kanserinin Skuamöz hücreli karsinom (SCC) ve Adenokarsinom (AC) olmak üzere iki ana tipi bulunur. SCC çoğunlukla tütün, alkol ve çok sıcak içecek tüketimiyle bağlantılıdır. AC ise reflü hastalığı ve Barrett özofagusu tabanında ortaya çıkar. Son datalara bakıldığında bilhassa Batı ülkelerinde obezite artışıyla birlikte adenokarsinom sıklığı son 20 yılda besbelli halde yükseldiğini görmekteyiz.

“Kendiliğinden geçer” diye denetimleri ertelemeyin

Özofagusun genişleme kapasitesi yüksek olduğu için tümör başlangıçta fark edilmeden büyüyebilir. Hastalığın birçok vakit geç periyotta ortaya çıkan belirtileri şunlardır;

• Yutma güçlüğü
• Göğüs yahut sırt ağrısı
• Kilo kaybı
• Yutulan besinlerin geri gelmesi
• İleri evrede ses kısıklığı
• Yemek ya da sıvıların teneffüs yoluna kaçması

Özofagusun en sık ve en besbelli semptomu yutma güçlüğüdür. Katı besinlerde başlayan zorluk vakitle sıvılara hakikat ilerler. Bu belirtilerin “kendiliğinden geçer” kanısıyla önemsenmemesi teşhisin gecikmesine neden olabilir. Bilhassa risk kümesindeki bireylerde erken teşhis açısından endoskopik kıymetlendirme büyük ehemmiyet taşımaktadır.

Doğru evreleme ile tedavi başarısı artar

Belirtilerin geciktirilmeden kıymetlendirilmesi ve risk kümesindeki bireylerin sistemli endoskopik takiplerinin yapılması, hastalığın seyrini değiştiren en kritik adımdır. Özofagus kanseri teşhisinde temel prosedür endoskopi ve biyopsidir. Değerlendirmede ayrıyeten EUS (endoskopik ultrasonografi) uygulanır. Tümörün derinliği ve lenf nodu tutulumunu belirlemede en hassas prosedür olan endoskopik ultrasonografidir. Kesin evrelemeyisağlamak için BT, PET-CT ve uygun hastalarda laparoskopi de planlama sürecinde yer alabilir. Hakikat evreleme, tedavi muvaffakiyetinin en değerli belirleyicisidir.

Özofagus kanseri birden fazla vakit sessiz ilerleyen lakin çağdaş tedaviyle denetim altına alınabilen bir hastalıktır. Aktüel yaklaşım; neoadjuvan tedavi, cerrahi, uygun hastada adjuvan immünoterapi kombinasyonununsağkalımı bariz biçimde artırdığını göstermektedir.

Cerrahide tedavi seçenekleri çeşitlendi

Evre I–III özofagus kanserinde cerrahi tedavi, hastalığın denetim altına alınmasında temel basamaklardan biridir. Günümüzde cerrahi teşebbüsler çoğunlukla kemoterapive/veya radyoterapiyi içeren multimodal tedavi yaklaşımlarının bir modülü olarak planlanmaktadır. Tümörün yerleşimine ve hastanın genel durumuna nazaran farklı cerrahi teknikler uygulanabilir.

• İvor Lewis özofajektomi, ameliyat karın ve sağ göğüs yoluyla gerçekleştirilir ve yemek borusu ile mide ortasındaki temas göğüs boşluğu içinde yapılır. 
• McKeown olarak isimlendirilen üç kademeli özofajektomide ise boyun bölgesinde temas oluşturulur. Bu metot bilhassa üst yerleşimli tümörlerde avantaj sağlar. 
• Transhiatal özofajektomi, göğüs boşluğuna girilmeden uygulanması sayesinde akciğerle alakalı komplikasyonların daha az görüldüğü bir seçenektir. 
• Minimal invaziv özofajektomi (MIE) yöntemlerinde laparoskopik ve torakoskopik teknikler kullanılır. TIME çalışması bu yaklaşımın daha az komplikasyonla ve daha süratli düzgünleşme ile bağlantılı olduğunu ortaya koymuştur.

Neoadjuvan tedavi hayat kalitesi ve müddetini artırıyor

Özofagus kanseri tedavisinde son yılların en kıymetli gelişmelerinden biri, ameliyat öncesinde uygulanan neoadjuvan kemoradyoterapidir. Bilhassa T2-T3 evre hastalarda kullanılan CROSS protokolü, günümüzde standart tedavi yaklaşımı olarak kabul edilmektedir. Bu sistem, cerrahi sonrasında tümörün büsbütün çıkarılma oranını artırırken, hastaların uzun periyot sağkalımını da manalı ölçüde güzelleştirmektedir. 

İmmünoterapi nüks riskini azaltıyor

Ameliyat ve neoadjuvan tedaviye karşın tam karşılık alınamayan hastalarda adjuvan immünoterapi kıymetli bir seçenektir. CheckMate-577 çalışması, nivolumab tedavisinin nüks oranlarını besbelli formda azalttığını göstermiş ve bu uygulama birçok ülkede standart tedaviye girmiştir.

Erken evre hastalarda endoskopik çözümler

T1a evresindeki hudutlu tümörlerde cerrahiye gerek kalmadan “Endoskopik Mukozal Rezeksiyon (EMR)” ve “Endoskopik Submukozal Diseksiyon (ESD)”uygulanabilir. Bilhassa Barrett tabanındaki erken evre adenokarsinomlarda ESD yüksek muvaffakiyet oranları sunar. EMR endoskopi sırasında, yüzeydeki küçük bir lezyonun alt kısmına sıvı verilerek kabartılması ve tel bir halka ile (snare) kesilerek çıkartılması sürecidir ve çoklukla küçük ve yüzeyel lezyonlarda tercih edilen bir tedavi sistemidir. ESD ise lezyonun özel bir aletle lezyonun alt kısmına girilerek ayrılması ve tek kesim halinde rezeksiyon yapılan bir süreçtir ve daha büyük erken evre lezyonlarda kullanılan bir tedavi şeklidir.

Kaynak: (BYZHA) Beyaz Haber Ajansı