DİLAN ERDEMİR

Ekonomideki daralmanın en büyük faturalarından biri olan işsizlik oranındaki artış, ekonomik bir sorun olmanın yanı sıra toplumun dokusuna ziyan veren, uzun vadede yapısal sıkıntılara yol açan, toplumsal eşitsizliği artıran ve ruhsal sıkıntıları yaygınlaştıran çok katmanlı bir çıkmaz. “Acı reçete” denilen kavram da tam olarak da bu.

Geniş tarifli işsizlik bir öteki ismiyle atıl işgücü, iş aramayıp çalışmaya hazır olanlar, mevsimlik çalışanlar ve eksik istihdamdakileri kapsıyor. Yüksek enflasyonla birlikte gerçek fiyatlarda yaşanan gerileme, mavi yaka ile beyaz yaka ortasındaki maaş makasının kapanması, üretimdeki daralma istihdamı zayıfl atan temel etkenlerden.

Birçok diplomalı, işsiz ya da kendi yeterliliğinin altında, düşük maaşlı işlerde çalışıyor bu da atıl ancak eğitimli bir nüfusa yaratıyor. Üniversite mezunları tarafından baktığımızda yıllarca dirsek çürüten yahut özel okullara yüksek meblağlar ödeyen öğrenciler, okulu bitirdikten sonra minimum fiyat yahut biraz üstünde maaşlarla karşılaşıyor. Bu da bilhassa Z jenerasyonunu çalışma hayatından uzaklaştırıyor.